18 november 2011
2 minuten
Nieuws Onlangs verschenen twee publicaties over gemeentelijke risico's in het grondbeleid. Het rapport van Deloitte Real Estate Advisory, Financiële effecten van de vastgoedcrisis bij de gemeentelijke grondbedrijven. Update september 2011, betekent dat er nog een verlies van circa twee miljard euro op grondbedrijven afkomt. Op basis hiervan zou acht procent van alle gemeenten alleen al hierdoor volledig door zijn financiële reserves heen kunnen raken en daarmee in potentie rijp zijn voor de artikel 12-status.
Acht procent komt overeen met 35 gemeenten. De publicitaire aandacht concentreerde zich vooral op dit- niet-bestaande - 'lijstje', met als centrale vraag: welke gemeenten zijn dat dan?
Het tweede rapport is afkomstig van het Nicis, Handreiking stedelijke herprogrammering woningbouw. De auteurs gaan onder meer in op de risico's van de grondportefeuille van gemeenten met meer dan honderdduizend inwoners, de G32. Ook staan in dat rapport concrete cijfers over de grondportefeuille van individuele gemeenten, met vermelding van de vijf gemeenten die in de jaarrekening 2010 het meest hebben afgeboekt: Tilburg, Apeldoorn, Breda, Maastricht en Enschede. In de publiciteit ontspoorde de feitelijke informatie van deze vijf gemeenten uiteindelijk in het bericht dat voor deze gemeenten 'de artikel 12-status dreigt'. Bingo!
Een reeks van slordigheden en vrije interpretaties komt natuurlijk meer voor in de communicatie. Er kunnen zelfs (bijna-)oorlogen uit voortkomen. Lees het sublieme boek van Graham Allison, Essence of Decision, explaining the Cuban Missile Crisis (1971).
Zie voor de volledige publicatie:
Cover: ‘Thumb_wet en regelgeving_0_1000px’