Persoonlijk Een Rotterdammer die geworteld is in het weidse Waterland, vlak boven Amsterdam. Een man met een even wonderlijk als opwindend carrièreverloop: van wethouder tot consultant, van gedeputeerde tot directeur 'nieuwe markten' van 's lands grootste projectontwikkelaar, en ook nog praktijkhoogleraar aan de TU Delft. In zijn omgebouwde garage heeft hij een museum met spulletjes uit de voormalige DDR. En hij trommelt mee met het 'Meezingkoor Waterland', dat als motto heeft: "Gelijk beginnen en ongeveer gelijk eindigen".
Door: Peter Blees
Friso de Zeeuw beschouwt zichzelf als iemand met 'lichte autistische trekjes'. "Ik had aanvankelijk meer met dingen dan met mensen. Vandaar ook mijn belangstelling voor bouwen en infrastructuur. Ik ben van nature geen mensen-mens, zoals ze tegenwoordig zo graag zeggen. Maar ik weet wel: je kunt ook niet zonder mensen."
Op zijn 28ste werd hij al wethouder in Monnickendam en daar kreeg hij meer oog voor en ervaring met de menselijke kant. "Puur rationeel dingen beredeneren, zo ben ik wel begonnen als wethouder. Als je maar goed de dossiers beheerst, de argumenten op een rij zet, dan komt het allemaal wel goed, dacht ik. Maar dat bleek allemaal anders te zijn. Ik heb mijn neus wel een paar keer gestoten. De menselijke emotie bleek een grote factor, en die is eigenlijk alleen maar in betekenis toegenomen."
Tevreden
Na zijn wethouderschap in Monnickendam (op zijn laatste dag als wethouder kreeg hij nog een motie van afkeuring van de oppositie aan de broek) werd hij adviseur bij Berenschot. Na een periode als gedeputeerde in het provinciebestuur van Noord-Holland werd hij directeur 'Nieuwe Markten' bij Bouwfonds Ontwikkeling. Gedurende vijf jaar was hij tevens voorzitter van de Raad voor Verkeer en Waterstaat. En sinds 2006 is hij anderhalve dag in de week 'praktijkhoogleraar gebiedsontwikkeling' op de TU Delft. Daarmee heeft hij als geen ander zicht op de staat van de gebouwde en niet-bebouwde omgeving van Nederland.
Voor een pdf van de volledige publicatie zie bijlage
