Persoonlijk De zomer is natuurlijk niet compleet zonder de lees- en luistertips van Gebiedsontwikkeling.nu. We vroegen de GO-redactie en het SKG-team van de TU Delft om hun suggesties. We sluiten het drieluik van favo’s af met de films en de muziek.
Paul van den Bragt
De film: The Father geeft een pijnlijk portret van een man op leeftijd die lijdt aan dementie. Door subtiele en minder subtiele veranderingen word je als kijker telkens op het verkeerde been gezet, waardoor je wordt meegenomen in het dementerende perspectief en zelf ook ervaart om de grip op de realiteit te verliezen. De combinatie met het geweldige acteerwerk van Anthony Hopkins zorgt ervoor dat je deze film niet snel vergeet.
De muziek: Says van Nils Frahm. Frahm combineert klassiek en elektronisch tot een muzikaal landschap en neemt je daarin helemaal mee, zijn concerten zijn absolute aanraders. De zomervakantie is een mooi moment om eens goed weg te dromen, dit nummer gaat voor mij daarmee hand in hand.
Tom Daamen
De film: Show Me a Hero, een serie (van de schrijver van onder meer The Wire) over een jonge lokale politicus die in het stadsdeel Yonkers in New York City de bouw van sociale en betaalbare woningen in zijn gemeenschap moet verdedigen. Een intrigerende inkijk in de Amerikaanse maatschappij en de manier waarop angst, onverdraagzaamheid en polarisatie vooruitgang in een stad kan frustreren, tot (of ondanks?) dat iemand voor zijn idealen opkomt. Te streamen via HBO Max.
De muziek: Summertime van DJ Jazzy Jeff & The Fresh Prince. Will Smith heeft zichzelf dit jaar nogal belachelijk gemaakt door tijdens de Oscaruitreikingen (waar hij er nota bene een won!) presentator Chris Rock een klap te geven nadat deze een satirische grap maakte over zijn vrouw. Misschien komt het weer goed met hem als we luid en veelvuldig deze instant classic uit 1991 opzetten deze zomer. Te streamen via Spotify.
Kees de Graaf
De film: de documentaire Milked laat zien wat de invloed van de zuivel/melkvee-industrie is op het lieflijke Nieuw-Zeelandse landschap en de gezondheid aldaar van flora, fauna en mens. De film ging in maart 2022 in première, geproduceerd door de makers van Cowspiracy en hier te zien op Youtube. Vergelijkbare docu’s zijn momenteel op Netflix te zien, zowel onheilspellend (Kiss the ground, met Woody Harrelson als verteller) als meer hoopgevend (The biggest little farm). Pick your choice.
De muziek: een golden oldie, Steppin’ out van Joe Jackson, veertig jaar oud alweer. Van het geweldige album Night and day (met onder andere ook Real men). Een ode in de clip aan NYC, de stad die nooit slaapt. Met het fijne basloopje van Graham Maby. En als tegenwicht voor de serieuze vak-podcasts nemen we nog 4 albums mee naar een onbewoond eiland (zoals Het Parool op zaterdag steevast uitvraagt): The Joshua Tree (U2), Delicate Sound of Thunder (Pink Floyd), Matthäus-Passion (Bach/Herreweghe) en Mensch (Herbert Grönemeyer).
Co Verdaas
De film: Titane van Julia Ducournau. Ik hou doorgaans van film met een heldere verhaallijn en een kop en een staart, zonder dat een eventuele boodschap in je gezicht wordt gedrukt. Af en toe tref je een film die geenszins aan mijn eigen behoefte voldoet en je toch raakt en bijblijft. Ik kan nog steeds niet goed benoemen waarom dat bij Titane het geval was. Wie zichzelf wil verrassen, dient het risico te lopen te worden teleurgesteld. Dat is de les voor mezelf.
De muziek: Introspectio van Mario Batkovic
En dan loop je op festival Wonderfeel naar een optreden van een accordeonist. Ja, u leest het goed, een accordeonist. En vijf minuten later zit je met tranen in de ogen van ontroering en zie je dat iedereen om je heen geraakt is. Ik heb nooit eerder iemand zo zien samensmelten met zijn muziek en instrument.
Wouter Jan Verheul
De film: ‘Het Nieuwe Rijksmuseum’: het is vrij uitzonderlijk dat een Nederlands bouwproject meer dan tien jaar lang door een filmmaker wordt gevolgd. Vierhonderd uur beeldmateriaal is samengevoegd in een documentaire die alle malheur en hindernissen beschrijft van de verbouwing van lands grootste museum. Een unieke kijk achter de schermen met lessen over aanbesteding, architectuur, onderhandelingen, maatschappelijke betrokkenheid, succes en falen.
De muziek: de Vierde Symfonie van Gustav Mahler – Das Himmlische Leben’. Rond 1900 schrijft de Weense componist en latere dirigent van het Amsterdamse Concertgebouw Gustav Mahler zijn vierde symfonie. Wat mij betreft behoort deze symfonie tot de mooiste muziekstukken ooit geschreven. In de zomer kon Mahler de stad Wenen ontvluchten om in de bergen te schrijven. De stad bracht hem veel contacten maar echte inspiratie kreeg hij in de vrije natuur. De opgewekte en melodramatische eerste twee delen worden gevolgd door een ingetogen derde deel, dat dient als opmaat voor het vierde deel, Das Himmlische Leben: een muzikale verbeelding met een sopraansolo over een feest in de hemel. Een prachtig muziekstuk om los te komen van het stedelijk rumoer.
Joost Zonneveld
De film: de documentaire Droom van een gebouw over het sluitstuk van de transformatie van het Oostelijk Havengebied in Amsterdam laat zien hoe het mis kan gaan in gebiedsontwikkeling. En alles zit er in: van torenhoge ambities via crises en buurtprotest tot teleurgestelde stedenbouwkundigen. “In dit proces heb ik wel drie kinderen geproduceerd, maar geen gebouwen”. Zie de trailer hier.
De muziek: The Garden van Einstürzende Neubauten. “You can find me in the Garden, unless it’s pouring down with rain.” Naast de Bijbelse betekenis die je in de tekst van The Garden kunt horen of een verhaal over de liefde, vind ik het vooral mooi hoe de functionaliteit van gebouwen op poëtische wijze wordt neergezet.
Weten welke kijk- en luistertips de redactie en het SKG-team eerder gaf? Hier vindt u aanraders op film- en muziekgebied.
Cover: ‘Muziek en films’ door Maksim Safaniuk (bron: Shutterstock)
