1 juli 2014
2 minuten
Opinie Ook ik ben vóór menging en tegen segregatie, maar kan iemand me alsjeblieft uitleggen wat ook al weer de voordelen waren van het mengen van (sociale) huur en (vrije sector) koop in één gebouw?
Mijn woongebouw telt 250 appartementen, sociaal en vrije sector, huur en koop. Bergingen en binnentuinen, toegangen en trappenhuizen, ze zijn van ons allemaal. Een mekka van menging? Ik weet als bewoner wel beter!
In de publicatie ‘Soort zoekt Soort’ weerlegt prof. Maarten van Ham enkele veelgenoemde voordelen van menging. “mengen van buurten is slechts symptoombestrijding” en “menging om sociale stijging te bewerkstelligen is […] onzin.” Als aan menging op gebouwniveau vergelijkbare vermeende baten ten grondslag liggen, wil ik die op mijn beurt – niet wetenschappelijk onderbouwd, maar op basis van persoonlijke ervaring – onzin noemen.
Ik merk niets van positieve sociale interactie tussen verschillende bewonersgroepen. Sterker nog: door het gedwongen delen van één gebouw neemt het wederzijds begrip en respect eerder af. De corporatie en de belegger beklagen zich er bijvoorbeeld over dat ze niet eigenstandig maatregelen kunnen doorvoeren, maar afhankelijk zijn van een VvE. Dat leidt weer tot onbegrip bij hun huurders. Kopers ergeren zich aan de vele vernielingen door jongeren in ons gebouw (“uit een paar sociale huurwoningen”) en de hoge herstelkosten (“laat de corporatie dat betalen!”). Nu er voor de tweede keer in korte tijd brand is geweest in dezelfde kelderbox (“dat hebben die etters natuurlijk gedaan”) is voor sommige kopers de maat vol (“wij gaan verhuizen”). Ander voorbeeld: enkele sociale huurders waren verbaasd toen de VvE niet enthousiast reageerde op de manier waarop zij delen van de – collectieve – binnentuin hadden “opgeknapt” (c.q. “wederrechtelijk toegeëigend”).
Veelzeggend is ook het antwoord dat ik laatst kreeg van een stoepkrijtend medebewoonstertje van amper vier, toen ik haar groette in de binnentuin: “Stomme koper!”
Dit blog verscheen eerder op platform31.nl
