Persoonlijk ‘Laat ik duidelijk zijn, ik vind het heel goed dat er een energieakkoord ligt en dat partijen bereid zijn gezamenlijk in gesprek te gaan en afspraken te maken. Daarbij gaat het vooral over de bestaande bouw. De nieuwbouw is al getackeld, namelijk in het Lenteakkoord uit 2008. De lat ligt daarin behoorlijk hoog. De doelstelling is de nieuwbouw in 2020 volledig energieneutraal moet zijn en dat in 2015 een reductie van 50% van het energiegebruik moet zijn behaald. Ik vind het een gemiste kans dat er voor de bestaande voorraad niet soortgelijke harde afspraken zijn gemaakt als waar de nieuwbouw wél aan moet voldoen. Dat vervalst de concurrentie. Bovendien valt er in de bestaande bouw als het gaat om energiebesparing domweg de meeste winst te halen. In de nieuwbouw zie je dat er momenteel veel gebeurt. Er worden nieuwe producten ontwikkeld en gerealiseerd en er wordt hard getrokken aan de energienota-nulwoning. Veel bouwers én kopers zetten die stap.’
Interview met Jan Fokkema, directeur Neprom over het Energieakkoord
Stimulans
‘Het Lenteakkoord geeft dus een forse stimulans in de goede richting. Ik vind het dan ook teleurstellend dat in het Energieakkoord geen verplichtingen zijn opgenomen voor de bestaande bouw. Schijnbaar durft men daar de vingers niet aan te branden. En 2050, als de bestaande bouw energieneutraal zou moeten zijn, is nog ver weg. Natuurlijk is het goed dat een perspectief wordt geschetst voor de lange termijn, maar daar horen ook serieuze ambities en verplichtingen bij. Bijvoorbeeld dat er over x-aantal jaar label-C woningen of slechter niet meer worden getolereerd. Als in de nieuwbouw zulke harde afspraken worden vastgelegd dan moet je ook voor de bestaande bouw de moed hebben om een stap te zetten. Dat geldt voor woningen maar ook voor de commerciële bouw. Het is goed dat gemeenten via de milieuwetgeving bedrijven daar op gaan aanspreken, maar het zou veel sterker en duidelijker zijn als het Rijk harde eisen stelt in termen van labelklasse of energiegebruik voor bestaande kantoren, winkels en andere gebouwen. En dan gewoon straf uitdelen als het te weinig is. Kortom, het Energieakkoord had voor de gebouwde omgeving een paar tandjes scherper gekund, mét verplichting. Ik begrijp dat dat politiek lastig ligt. De nieuwbouw is van niemand; daar is het gemakkelijk eisen stapelen en goede bedoelingen tonen. Eigenaren van bestaande bouw daarentegen laten van zich horen en ik snap dat de beleggers niet staan te popelen om energiebesparende maatregelen te nemen. Toch is er een aantal, met name institutionele beleggers, dat laat zien dat het wél kan.’
Urgentie
‘Lastig is dat de energieprijzen nog laag blijven, dat geeft weinig economische prikkel om te investeren in energiezuinigheid. Via het marktmechanisme moet toch de grootste omslag worden bereikt. Je ziet dat het BREEAM-label voor nieuwbouw goed wordt opgepakt door de vastgoedwereld. De urgentie is denk ik inmiddels wel breed in de professionele wereld doorgedrongen. Vergeleken met 15 jaar geleden hebben we grote stappen gemaakt. Het gaat wellicht langzaam, maar we zijn zowel qua techniek en toepassing als qua bewustzijn echt een flinke stap verder. Waar we nog stevig aan moeten trekken is de consument, die toch nog liever voor de nieuwe keuken kiest dan voor duurzame investeringen in zijn woning. Daar moeten we zeker nog aan werken, ook als branche, hoewel de bouw vooral faciliterend is. Het bewustzijn bij de consument moet omhoog. De winst van het Energieakkoord zit vooral in het feit dat partijen zich bereid hebben getoond om serieus in te gesprek te gaan en ambities uit te spreken. Maar er moet worden doorgepakt; daar ligt een taak voor de politiek.’
Zie ook:
- Redactioneel artikel 'Energieakkoord impuls voor gebouwde omgeving'
Cover: ‘2013.10.15_Jan Fokkema’
Door Anne Luijten
Voormalig hoofdredacteur van Gebiedsontwikkeling.nu
